Kamień z serca.

177 dzień!

Ta cyferka jest kolejnym przełomem w moim życiu, w mojej drodze, w mojej walce o to czego pragnę i o to co tylko ja sama mogę w sobie wypracować, stworzyć i upiększyć.

Wczoraj oficjalnie rozpoczęłam kolejny rok na uczelni - kto by pomyślał, ale naprawdę bardzo stęskniłam się za: zajęciami, nowymi interesującymi informacjami, zaliczeniami, egzaminami i za tym całym "okropnym" stresem, który koniec końców ogromnie mnie zawsze motywuje do lepszego działania. Czas wakacji bardzo mnie zmienił, nie tylko fizycznie (to już jest widoczne gołym okiem!), ale dużo zadziało się też w psychice. Ostatnie posty na tym blogu często właśnie zahaczają o psychikę człowiek. Tak będzie i dzisiaj!

Dzięki temu co osiągnęłam w ostatnim pół roku oraz dzięki osobom, które okazały się tymi najbliższymi memu sercu dzisiaj potrafię określić to czego pragnę oraz to co jestem w stanie osiągnąć. Sama się sobie dziwię, że jestem aż taka silna! Silna, ale nadal pokorna! Przez takie osiągnięcia można szybko wpaść w pychę, ale chyba nie warto psuć swoich dokonań, prawda? Czyli moja czujność w tej kwestii trzyma swoje uszy na baczność! Trzeba do sprawy podchodzić na spokojnie i po ludzku: "Okay! Udało mi się, jestem z siebie dumny, ale życie biegnie dalej i ja wraz z nim."